In memoriam Fons Castermans

gedachtenisprentje van Fons Castermans
Gedachtenisprentje van Fons Castermans

In memoriam Fons Castermans

Alphonsius Hugo Matheus Maria Henricus (Fons) Castermans is op 22 september 1925 in Maastricht geboren. Zijn ouders hebben maar liefst 8 kinderen op de wereld gezet, waarvan er één al na 1 jaar en 4 dagen overleed. In het gezin van 7 kinderen was Fons de oudste zoon. Hij had 3 oudere zussen, 2 jongere broers en 1 jongere zus.

Op school zat Fons in de klas bij Harie Janssen. Dat was zijn grote vriend en die had een zus die Riet heette. Fons kwam bij Harie thuis en kreeg zo Riet in het vizier. Dat was een intelligente, aantrekkelijke en knappe vrouw en Fons als gezonde jongen had duidelijk interesse in haar. Die belangstelling was wederzijds, want ze kregen dikke verkering met elkaar. De ouders van Riet hadden nog meer kinderen dan de ouders van Fons. Zij hadden een gezin met maar liefst 11 kinderen.

Fons en Riet trouwden in 1949. Uit hun huwelijk zijn 5 zonen voortgekomen: Henri, Lou, Ronald, Ruud en Robert.

Na de middelbare school heeft Fons trouw bij de belastingdienst gewerkt. Dat heeft hij gedaan tot aan zijn pensioen. Als belastingcontroleur zal hij zich niet bij alle ondernemingen geliefd hebben gemaakt, maar mede dankzij hem is er extra geld in de schatkist gekomen, waardoor Nederland nu een prachtig en rijk land is met een schitterende infrastructuur.

Fons is altijd erg sportief geweest. In zijn jeugd deed hij aan voetballen en het feit dat hij de aanvoerder was van zijn team, bewijst dat hij een goede voetballer was. Helaas maakte de Tweede Wereldoorlog een vroegtijdig einde aan zijn voetbalcarrière, anders had hij Nederland misschien tot kampioen van het WK voetballen gemaakt en hadden miljoenen Nederlanders nu niet met de frustratie of zelfs het trauma van 3 verloren finales rondgelopen. Fons wandelde en fietste ook veel en deed daarnaast aan badminton en gymnastiek; tot op hoge leeftijd is hij blijven wandelen. Hij maakte toen kennis met een sport die niet al te veel lichamelijke inspanning vergt en waarbij je tussen het ballen gooien door gekke streken kunt uithalen en grappen kunt maken met andere senioren: jeu de boules. Fons had zeker gevoel voor humor en maakte graag een grappige opmerking om hilariteit te verwekken, wat hem prima lukte. Dat paste bij zijn dominant karakter. Af en toe was hij recalcitrant. Met een olijk gezicht zei hij dan: “Ik weet dat ik soms dwars ben, maar ik ben ook dwars geboren.” Hij had een uitgesproken mening en in een discussie moest je van goeden huize komen om hem van inzicht te doen veranderen.

Fons hield van muziek, maar was niet muzikaal. Per slot van rekening kun je niet overal goed in zijn. Wel heeft hij in meerdere koren gezongen, waaronder het koor van de Sint-Petrus-en-Pauluskerk in Wolder (Maastricht).

Het was een enorme schok voor Fons toen hij begin 1980 van de behandeld arts hoorde dat zijn vrouw Riet uitgezaaide borstkanker had en eraan zou overlijden. Groot was dan ook zijn verdriet toen zij 27 juli 1980 op 56-jarige leeftijd overleed. Spoedig bleek dat hij slecht tegen alleen zijn kon. Hij voelde zich eenzaam en miste Riet heel erg. Vaak zei hij dat hij ooit bij haar begraven wilde worden. Na misschien niet een hele fles cognac maar dan toch zeker na een substantieel deel daarvan samen met een bevriende neef, die huisarts was, opgedronken te hebben, durfde hij hem te vragen of hij in zijn praktijk niet een weduwe wist die ook graag iemand wilde ontmoeten als levensgezel. Zijn bevriende neef regelde een date, zoals dat tegenwoordig heet, tussen Fons en ene Jeanne. Blijkbaar klikte het, want hij trok al snel bij haar in en trouwde enkele jaren later met haar. Samen genoten ze volop van het leven. Ze gingen vaak op vakantie en maakten vele uitstapjes met de auto. Omdat Jeanne op een gegeven moment lichamelijk erg achteruitging en lopen steeds moeilijker voor haar werd, heeft hij haar verzorgd als een gediplomeerd verpleegkundige, zichzelf vaak wegcijferend. Dat heeft hij vele jaren met liefde gedaan.

Kaarten is altijd een grote passie van Fons geweest. Vooral whisten was zijn lust en zijn leven; dat is een kaartspel voor vier personen. Als kind whistte hij thuis al vaak met zijn ouders, zussen en broers. Op latere leeftijd organiseerde hij 1 keer in de 2 weken bij hem thuis een whistavond. Dan whistte hij met zijn zonen, hun partner en zijn kleinkinderen in wisselende samenstelling. Als levensgenieter zorgde hij voor lekkere hapjes en drankjes, in casu een lekker Belgisch biertje en een goed glas wijn. Zo’n gezellige avond ervoer hij als de grootste ontspanning. Helaas maakte de coronapandemie een einde aan deze gezellige bijeenkomsten.

Toen Fons behoorlijk op leeftijd was, realiseerde zijn jongste zoon Robert zich dat iedere Vaderdag of verjaardag van zijn vader de laatste kon zijn. Daarom kwam hij iedere Vaderdag en verjaardag vanuit Amsterdam naar Riemst in België om met zijn vader en zijn broers Ronald en Ruud zo’n vier uur te whisten. Dan genoot Fons als een kind in een snoepwinkel waar het vrij toetasten is.

De laatste twee jaren ging Fons door zijn hoge leeftijd lichamelijk en geestelijk achteruit. Geestelijk was hij nog goed bij, maar zijn kortetermijngeheugen haperde af en toe. Hij heeft 15 maanden in een woon-zorgcentrum geleefd met zijn tweede vrouw. Daar is hij nooit gelukkig geworden. 9 van de 10 keer had het eten volgens Fons smaak noch kraak. Over de kok van het woon-zorgcentrum zei hij dan ook: “Die hoort niet in een keuken thuis, die kan beter het gras gaan maaien.” In het laatste jaar van zijn leven zei hij geregeld: “Iedere avond bid ik dat Onze-Lieve-Heer me komt halen, zodat ik ’s ochtends niet meer wakker word.” Zijn wereld was ook steeds kleiner geworden. Zijn zussen, broers en vrienden waren allemaal overleden, hij kon niet meer autorijden om eropuit te trekken en zijn tweede vrouw ging lichamelijk en geestelijk erg achteruit. De laatste twee weken van zijn leven was zijn gezondheid zo zwak dat hij in het academisch ziekenhuis Vesalius in Tongeren in België moest verblijven en je nauwelijks nog met hem kon praten. Het werd steeds duidelijker dat hij niet meer beter zou worden. Op 3 april 2022, na het heilige oliesel ontvangen te hebben, verwisselde Fons het tijdelijke met het eeuwige in de gezegende leeftijd van 96 jaar en ruim 6 maanden. Vrijdag 8 april 2022 is Fons in het graf herenigd met zijn vrouw Riet Castermans-Janssen, die hij bijna 42 jaar heeft moeten missen. Hopelijk is hij inmiddels ook in de hemel met haar herenigd.